Szczury laboratoryjne - szczury albinosy stały się można powiedzieć symbolem badań na zwierzętach i głównie na tej odmianie barwnej wykonywane są badania.
Jak powstała odmiana albino u szczurów?
Cóż, ich pochodzenie nie jest do końca jasne jednak naukowcy przebadali próbki DNA 117 szczepów szczurów albinosów, które były używane do badań na całym świecie i odkryli, że wszystkie szczepy mają tę samą mutację. Sugeruje się, że mutacja albinosów najprawdopodobniej pierwotnie wystąpiła u szczurów kapturków - można przypuszczać, że szczury kapturki zaczęto wykorzystywać do badań po raz pierwszy w drugiej połowie XIX wieku i wcześniej, a szczur albinos pojawił się w wyniku hodowli szczurów kapturowych. Od połowy XIX wieku w laboratoriach wykorzystywano głównie szczury albinosy i kapturki. W szczególności szczury albinosy są szerzej wykorzystywane jako zwierzęta laboratoryjne. Dlatego szczur albinos stał się symbolem „szczura laboratoryjnego”. Natomiast przypuszcza się, że szczur kapturek jest pierwszą mutacją jaka wystąpiła u szczura dzikiego.
Kiedy mutacja kapturowa jest homozygotyczna, zmienia się rozkład pigmentu barwnego w futrze i w efekcie brzuszna i tylna część ciała szczura pozostaje pozbawiona pigmentu i staje się biała. Ponieważ pigmenty są rozmieszczone tylko na głowie i okolicy ramiennej ciała szczura, szczur wygląda, jakby nosił kaptur. Stąd taka nazwa odmiany hooded - kaptur.
Nie wiadomo do końca czy pierwszym odkrytym szczurem z mutacją i później udomowionym został kapturek czy albinos. W starej literaturze naukowej wspominano zarówno o szczurach albinosach, jak i szczurach kapturowych, lecz pochodzenie tych szczurów nie zostało jasno opisane.
Przy próbach ustalenia pochodzenia koloru szczura albinosa, korzystając z najnowszych technologii analizy genetycznej zbadano istnienie mutacji albinosu (genu wywołującego albinizm) u 117 szczepów szczurów albinosów zebranych ze wszystkich części świata w ramach Narodowego Projektu Badań Bio na rzecz Szczurów w Japonii (NBRP-Rat). Odkryto, że wszystkie szczepy miały tę samą mutację albinizmu. Innymi słowy, kilka milionów szczurów albinosów wykorzystywanych na całym świecie pochodzi od jednego przodka.
Odkryto także, że pigmentacja koloru sierści szczura kapturowego jest spowodowana mutacją w genie Kit. Wszystkie zbadane wcześniej szczepy albinosów również posiadały tę mutację w genie Kit. Na tej podstawie można wysnuć dwie teorie:
① Istniał przodek (wyznaczony jako Adam lub Ewa) szczurów albinosów.
② Szczury albinosy pochodzą od szczurów kapturowych.
Szczury albinosy na całym świecie posiadają mutację kapturową. Fakt ten można łatwo wyjaśnić w następujący sposób: mutacja kapturowa pojawiła się po raz pierwszy u dzikich szczurów, co doprowadziło do pojawienia się szczura kapturowego, następnie u szczura kapturowego wystąpiła mutacja albinizmu w wyniku czego pojawił się szczur albinos.
Porównując obszar genomu wokół mutacji Kit u szczurów laboratoryjnych, kapturków i dzikich z całego świata, można dostrzec związek między typem szczura a mutacją Kit.
William Ernest Castle, niegdyś profesor Uniwersytetu Harvarda, opublikował artykuł w czasopiśmie American Naturalist (z roku 1914), w którym wspomniano, że w XX wieku szczura kapturowego nazywano „szczurem japońskim” . W Japonii w okresie Edo powszechna była praktyka trzymania szczurów jako zwierząt domowych. Dowodem tej praktyki jest publikacja poradników Youso Tamanokakehashi (z roku 1775) i Chingan Sodategusa (rok 1787) dotyczących trzymania szczurów jako zwierząt domowych. Przypuszcza się, że jeden lub więcej japońskich szczurów kapturowych mogło wyemigrować do Europy lub obu Ameryk, aby stać się potencjalnym Adamem lub Ewą szczurów laboratoryjnych. Można zatem powiedzieć, że „Japonia opowiadała się za badaniami naukowymi wykorzystującymi szczury jako zwierzęta laboratoryjne” .
tekst sporządzony na podstawie artykułu z 2012 r
https://shigen.nig.ac.jp/shigen/news/n_letter/2012/newsletter_v8_n11En.html